In memoriam Gerrit Arink
Gerrit Arink werd geboren op 16 oktober 1922 als jongste in het gezin van 5 kinderen.
Zijn moeder stierf drie maanden na zijn geboorte aan de Spaanse griep. Na haar overlijden zorgden de zussen van zijn vader voor de opvoeding van de kinderen.
Hij ging na de lagere school naar de ULO. Hij slaagde in 1938 aan de Ulo en begon thuis mee te helpen.
Tijdens de oorlog werkte Gerrit als 20-jarige op het distributiekantoor in Winterswijk.
Omdat hij weigerde bonnen te brengen naar Duitse soldaten dreigde de Winterwijkse burgemeester hem te sturen naar een plek waar hij niet wilde zijn.
Hij moest zich melden in Dortmund, waar hij te werk zou worden gesteld. In Zevenaar stapte hij uit samen met zijn vader. Vervolgens namen ze de trein naar Breda, waar hij tot februari 1944 ondergedoken zat. Hij ging na de bevrijding in het zuiden van het land terug naar Groenlo, maar had blijkbaar niet in de gaten dat Groenlo nog niet bevrijd was. Thuis schrok men daarom van zijn thuiskomst. Vervolgens heeft hij nog een tijdje ondergedoken gezeten bij de familie Blankenborg in Lievelde.
Na de oorlog is Gerrit thuis in de familiezaak gaan werken. Een loodgietersbedrijf, een fietsenzaak en een winkel maakten van hem een druk baasje.
De winkel die zoveel voor hem betekende. Aan openingstijden had Gerrit geen boodschap.
Die winkeldeur was voor hem en Diny niet de deur voor klanten maar veel meer de deur die toegang gaf tot ontmoetingen. De deur die zorgden voor hem noodzakelijke contacten.
Vele neven, nichten, buren, oud-buren, kennissen en vrienden kwamen er binnen.
Elke week had hij overleg met zijn cryptogram-maat over de wekelijkse cryptogrammen en ingewikkelde puzzels.
Altijd zorgde Diny voor een kop koffie met een koekje met de letters G W, de initialen van de bekende Grolse bakker.
De deur die ook open stond voor veel scoutingleden voor het ophalen van de sleutels van de Pol en een goed gesprek.
En over die scoutingperiode kon Gerrit veel vertellen. In het boek “Herinneringen aan 75 jaar Scouting”uitgegeven in 2010 staan de de verhalen van Gerrit. Kan ook niet anders, als je de oprichting hebt meegemaakt.
Gerrit werd als 12-jarige door Jan Wijgerinck gevraagd om een groep verkenners te vormen. Gerrit had daar wel oren naar. Hij mocht van zijn vader kiezen of voor voetballen of voor verkenners. Hij koos voor verkenners.
Op zaterdag 29 december 1934 werd in het parochiehuis, het huidige City centrum twee patrouilles gevormd: Naast de Spechtenpatrouille werd de Uilenpatrouille opgericht waar Gerrit samen met Jos Bonsen en Bernard Kolkman deel uit maakten.
Hopman Wijcherinck in korte broek, kniekousen, een stropdas en een grote hoed was de grote leider. De Sint Ludgergroep was geboren.
Op 26 februari 1935 werd Gerrit als 12-jarige geïnstalleerd als assistent-patrouilleleider. In 1976 werd Gerrit leider van de Voortrekkers en kreeg de titel “Baas”mee. Vanaf dat moment was hij ook voorzitter van de groepsraad.
Baas Arink heeft in de bijna 78 Scoutingjaren vele ontwikkelingen meegemaakt.
Het bouwen van de gebouwen op Jongensstad de “de Pol”
Het oprichten van verschillende groepen voor de jeugd,
de fusie met Jeanne d’Arc,
het opsplitsen van de Ludgergroep in Scouting en Sint Ludger.
Dat wil niet zeggen dat het alleen maar ups waren; er waren ook tijden dat de verkennerij in een dip zat.
Nooit ging hij bij de pakken neer zitten. Eind jaren 70 heeft hij b.v. samen met nieuwe bestuursleden de club nieuw leven weten in te blazen.
Door zijn enthousiasme wist hij vele leden, maar vooral vele leiders en vrijwilligers te binden aan de Scouting.
Dat heeft er ook voor gezorgd dat hij voor het vele werk vele onderscheidingen heeft ontvangen.
In 1955 de Gouden Jacobsstaf van de katholieke verkennersbeweging
In 1977 de eremedaille verbonden aan de orde van Oranje-Nassau.
In 1985 het gouden waarderingsteken en de draagspeld van Scouting Nederland
In 1994 een pauselijke onderscheiding
Tijdens het 75-jarig bestaan mocht hij op de Pol een zuil met daarop een herdenkingsplaquette ter ere van zijn 75-jarig lidmaatschap onthullen, waarmee hij zelfs de landelijke pers bereikte.
Zeker mag ook niet onvermeld blijven de vele kampen en reizen in binnen- en buitenland. De Romereis tijdens het 25-jarig jubileum was één van de hoogtepunten.
De laatste jaren ging de gezondheid achteruit. Zijn loopvermogen werd met de dag minder. Hij kreeg daarnaast steeds meer lichamelijke klachten. Zijn geest bleef helder.
De Scouting bleef hem boeien tot het eind. Hij bleef meedenken en hield belangstelling voor alles wat er gebeurde. De laatste vergadering van St. Ludger in september kon hij er niet meer bij zijn.
Op woensdag 3 oktober vroeg de inmiddels zeer verzwakte Gerrit om bediend te worden. In het bijzijn van zijn dierbaren kreeg hij van pastoor de Jong de laatste sacramenten toegediend.
Tijdens de laatste dagen werd hij overdag en ’s nachts liefdevol ondersteund door de dames van Sensire.
Pastoor de Jong kwam de laatste dagen telkens even langs. De vaste hulp Jo Nijman en de boodschappenman Gerard Wicherink waren en zijn nog steeds een grote steun voor Diny
De man die niet van voetballen, maar van scouting hield,
de man die inspireerde,
de man die gezelligheid gaf,
de man die de boel bij elkaar hield,
de man die een bloeiende vereniging achterlaat,
de man waar we veel dank aan verschuldigd zijn is …… op bijna 90 jarige leeftijd overleden.
Baas Arink, de grote leider in korte broek, kniekousen, stropdas en met hoed op is voor de laatste keer onder ons.
Gerrit bedankt voor wat je hebt betekend voor Scouting Groenlo en de St. Ludger..
Je blijft voor ons de scout for ever.
